আদি জনজাতি Adi Tribe ক’ত থাকে?
আদি জনজাতি Adi Tribe হৈছে ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ মংগোলীয় প্ৰজাতিৰ এক জনজাতি। বৰ্তমান অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পশ্চিম ছিয়াং জিলাতেই এওঁলোকৰ ঘাই বসতি। ছিয়াং জিলাৰ পৰ্বত-পাহাৰসমূহক সামূহিকভাৱে আবৰ পাহাৰ বুলিও জনা যায়।
এই পাহাৰত বসবাস কৰা বাসিন্দাসকলক সেয়ে আবৰ বুলিও কোৱা হয়। আদিসকল কেইবাটাও উপজাতিত বিভক্ত। ইয়াৰ ভিতৰত পাদম, মিনিয়ং, গালং, পাচি, পাংইল আদি প্ৰধান। উত্তৰে ভাৰত-তিববত সীমান্ত, পশ্চিমে ছিয়ম নদী, পূবে অৰুণাচলৰ পৰ্বতমালা আৰু দক্ষিণে পাচিঘাট, — এই সীমাৰ ভিতৰত প্ৰায় 6,400 বৰ্গ কিলোমিটাৰৰ বিস্তীৰ্ণ এলেকা জুৰি ছিয়াং আৰু ইয়ামন নদীৰ দুই পাৰত আদিসকলৰ বসতি।
সমগ্ৰ অঞ্চলটোত প্ৰচুৰ বৰষুণ হয়। সেয়ে ই ঘন অৰণ্যৰে ভৰা। পাহাৰীয়া খৰস্ৰোতা নদী আৰু দুৰ্গম হোৱা বাবে ইয়াত স্থায়ী বাট-পথ, দলং আদি নিৰ্মাণ কৰা কঠিন। এওঁলোকৰ মাজত বিধৱা বিবাহৰ প্ৰচল আছে। অবিবাহিত ডেকা-গাভৰু থাকিবৰ বাবে সুকীয়া ডেকা চাং (মছুপ) আৰু গাভৰু চাং (ৰেচাং) আছে।
মূলতঃ কৃষিজীৱী আদিসকলে জুম-পদ্ধতিৰে খেতি কৰে। তদুপৰি পশু চিকাৰ, মাছ ধৰা প্ৰথাও এওঁলোকৰ মাজত আছে। খেতিত উৎপাদিত শস্যৰ কিছু অংশ জীৱন নিৰ্বহৰ বাবে ৰাখি বাকীখিনি ভৈয়ামলৈ আনি বিক্ৰী কৰে। চলোং আদিসকলৰ ঘাই উৎসৱ। গাঁৱৰ পাঁচ-ছজন মুখিয়াল লোকে গোট খাই পঞ্চায়ত গঠন কৰি সমাজ পৰিচালনা কৰে। আদিসকলে ব্যৱহাৰ কৰা অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ ভিতৰত দীঘল তৰোৱাল, ধনু, ষাঠি আদিয়েই প্ৰধান।
আদি জনজাতিৰ মূল উৎসব
তেওঁলোকৰ জীৱনত সংস্কৃতিৰ এক বিশেষ স্থান আছে, আৰু এই সংস্কৃতিৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ অংশ হ’ল তেওঁলোকৰ উৎসৱ। এই উৎসৱবোৰত অন্যতম হ’ল সোলুঙ আৰু এটি. সোলুঙ হৈছে কৃষিজীৱি উৎসৱ, য’ত তেওঁলোকে ধানৰ ফলনক উদযাপন কৰে। আপুনি ভাবি চাওক, সকলো গাঁওবোৰ একেলগে আনন্দৰ লগত ধানৰ শস্যৰ পূৰ্ণৰূপ পালেগৈ বুলি উদযাপন কৰি থাকে! এই উৎসৱৰ সময়ত তেওঁলোকে পশুবলি প্ৰদান কৰে, গান-নৃত্যৰ সৈতে ৰাতি পাৰ কৰে।
এটি উৎসৱ হৈছে গামব্ৰাৰ মানে নতুন বছৰৰ আগমনৰ সঙ্গত উদযাপন কৰা এক উৎসৱ। এই উৎসৱত সম্প্ৰদায়ৰ সকলো মানুহে একেলগে আনন্দ কৰে, নিজৰ জীৱনক নতুন সূৰুযৰ দিশে আগুৱাই নিয়াৰ উদ্দেশ্যে।
আদি জনজাতিৰ ভাষা আৰু লিপি
আদি জনজাতিৰ ভাষা তানি পৰিয়ালৰ অন্তৰ্গত। তেওঁলোকৰ মাতৃভাষা হৈছে ‘আদি’, যিটো বেছিভাগৰ বাবে মৌখিক ভাষা। যদিও লিপিৰ অপৰ্যাপ্ততা থাকে, তেওঁলোকৰ মুখৰ ভাষাৰ পৰম্পৰা বহুবছৰ ধৰি চলি আহিছে। এই ভাষাৰ মাজেৰে তেওঁলোকে নিজৰ পৰম্পৰা, বিশ্বাস, আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰচাৰ-প্ৰসাৰ কৰে।
আদি জনজাতিৰ পৰম্পৰা আৰু ধৰ্মবিশ্বাস
তেওঁলোকৰ ধৰ্মবিশ্বাস আৰু পৰম্পৰা মূলতঃ প্ৰকৃতিৰ চাৰিওফালে আৱদ্ধ। গছ-বন, নদী, পাহাৰ—এই সকলোবোৰতে তেওঁলোকে দেৱতা আৰু আত্মাৰ উপস্থিতি অনুভৱ কৰে। এজন আদি ব্যক্তি প্রকৃতিৰ লগত এক গভীৰ সম্পৰ্ক ৰাখে আৰু তেওঁলোকৰ ধৰ্মত প্ৰকৃতিৰ সন্মান আৰু সংৰক্ষণ প্ৰধান ভুমিকা পালন কৰে। আদি জনজাতিৰ মূল ধৰ্মবিশ্বাস হ’ল ডনঈ-পলঈ, য’ত তেওঁলোকে সূৰুয আৰু চন্দ্ৰক প্ৰধান দেৱতা হিচাপে পূজা কৰে। এই পূজাবিধিৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ জীৱনত শান্তি আৰু সমৃদ্ধি আহে বুলি বিশ্বাস কৰে।
আদি জনজাতিৰ পোছাক আৰু অলংকাৰ
তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত পোছাক আৰু অলংকাৰবোৰ দেখিলেহে মন যায়, যেনে মাটি আৰু প্ৰকৃতিৰে সজা এক বন্য সৌন্দৰ্য। আদি মহিলাসকলে বাচা কপাহৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা আঁচলধৰা ফেচা পিন্ধে। সেই পিন্ধনৰ লগত স’তে চোতাল লগাই মৰাণী অলংকাৰ পিন্ধে, যাৰ সৈতে তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্য আৰু ধ্ৰুৱীয় ভাৱে ফুটাই তোলে। এইসব অলংকাৰ আৰু পোছাক কোৱা যায় যেনে আদি জনজাতিৰ পৰম্পৰাগত সৌন্দৰ্যৰ এক নিদৰ্শন।
আদি জনজাতিৰ সমাজৰ প্ৰকৃতি আৰু পৰিয়াল
আদি জনজাতিৰ সমাজত পৰিয়াল কেন্দ্ৰীয় ভূমিকা পালন কৰে। যিকোনো কাৰ্য্যই পৰিয়ালৰ পৰা আৰম্ভ হয় আৰু তেওঁলোকে নিজৰ পৰম্পৰা পৰিয়ালৰ পৰা শিকি আহে। সামাজিক আচলতে তেওঁলোকৰ গাঁওসমূহে এখন বৃহৎ পৰিয়ালৰ দৰে কাম কৰে, য’ত সকলোৰে পৰিসৰে সৱল। সকলোৱে একেলগে কাম কৰে, একেলগে উদযাপন কৰে, আৰু একেলগে জীৱনৰ দুখ-সুখৰ সৈতে লড়া-ঝড়া কৰে।
FAQs:
1. আদি জনজাতিৰ লোকসকলে কিদৰে জীৱনযাপন কৰে?
আদি জনজাতিৰ লোকসকল মূখ্যতঃ কৃষিজীৱি। তেওঁলোকে ধানৰ খেতি, পশুপালন, আৰু সামান্য মাত্ৰাৰ সুঁতৰ কামৰ দ্বাৰা নিজৰ জীৱন নিৰ্বাহ কৰে।
2. আদি জনজাতিৰ কোনা ধৰণৰ পৰম্পৰাগত নৃত্য আছে?
তেওঁলোকৰ পৰম্পৰাগত নৃত্যৰ ভিতৰত ‘পনঙ’ অন্যতম। এই নৃত্যবিধ সোলুঙ উৎসৱৰ সময়ত অনুষ্ঠিত হয়।
3. আদি জনজাতিৰ বিশেষ খাদ্যৰ কি আছে?
তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ ভিতৰত মূখ্যভাৱে মাছ-মাংস, শাক-পাচলৰ স’তে এক পৰম্পৰাগত ৰন্ধন পদ্ধতি থাকে। ‘অপং’ নামৰ এক প্ৰকাৰৰ স্থানীয় মদ তেওঁলোকৰ বাবে বহুখিনি পচলিত।
4. আদি জনজাতিৰ ধৰ্মবিশ্বাস কি?
তেওঁলোকৰ ধৰ্মবিশ্বাস মূলতঃ ডনঈ-পলঈ, য’ত সূৰুয আৰু চন্দ্ৰক দেৱতা হিচাপে পূজা কৰা হয়।
5. আদি জনজাতিৰ উৎসৱৰ সময়ত কিবা বিশেষ আচাৰ-আচৰণ আছে নেকি?
হয়, তেওঁলোকৰ উৎসৱৰ সময়ত পশুবলি, গীত-নৃত্যৰ সমাৰোহ, আৰু গাঁওৰ সকলো লোকৰ অংশগ্ৰহণ এটা বিশেষতা।
You May Like:
উপসংহাৰ
আদি জনজাতি Adi Tribe হৈছে অৰুণাচল প্ৰদেশৰ এক সমৃদ্ধিশালী সম্প্ৰদায়, যিয়ে নিজৰ পৰম্পৰা, সংস্কৃতি, আৰু প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ লগত গভীৰ সম্পৰ্ক ৰাখে। তেওঁলোকৰ জীৱনযাপন, ধৰ্মবিশ্বাস, আৰু উৎসৱবোৰে তেওঁলোকক এক পৃথক স্থলত ৰাখিছে। আজি যি সময়ে বিশ্বে মডাৰ্নাইজেশ্যনৰ ফালে আগবাঢ়ি গৈ আছে, সেই সময়তো আদি জনজাতিয়ে নিজৰ পৰম্পৰা আৰু চেতনাৰ মুল্য সংৰক্ষণ কৰি আছে। এই জনজাতিৰ পৰা আমি শিকিব পৰা এক বহুতকৈ ডাঙৰ শিক্ষণ হ’ল—প্ৰকৃতিৰ লগত মিলি মিশি থাকিলে জীৱন সদায় শাৰীৰিক আৰু মানসিকভাৱে সমৃদ্ধিশালী হৈ উঠে।
